طراحی سناریوهای سیاستی زیارت مشهد مقدس بر مبنای روش عدم قطعیت بحرانی

موضوع زیارت باوجود اهمیت و جایگاه فوق‌العاده در مبانی دینی و مکتبی، کمتر مورد توجه عالمانه از منظر دانش سیاست‌گذاری قرار گرفته است. از سوی دیگر، استفاده از روش‌های آینده‎نگارانه در پیش‎ارزیابی سیاست‌های عمومی به‎دلیل برخورد پیش‌دستانه با عوامل محیط، به‌تدریج مورد توجه و اقبال دانشمندان حوزه سیاست‌گذاری قرار گرفته است. این تحقیق درصدد است تا با تکیه ‌بر ترکیب فرایند تحلیل سلسله‎مراتبی و دلفی و بر مبنای مدل شوارتز، مهم‌ترین پیشران‌های اثرگذار بر آینده را شناسایی، اولویت‌بندی و در نهایت چهارچوب سناریوهای سیاستی آینده زیارت در مشهد مقدس در افق 1404 را طراحی کند. برای این‎کار، با به‌کارگیری مطالعۀ اسنادی و پرسش‌نامۀ باز و مصاحبه، دیدگاه 15 صاحب‌نظر شناسایی شد و با تحلیل مضمون فهرست پیشران‌ها استخراج و با تکیه به روش دلفی 8 پیشران اصلی مورد اجماع خبرگان شناسایی و با اجرای فنّ تصمیم‌گیری چندمتغیره دو پیشران که بیشترین اهمیت و عدم قطعیت را داشتند، شناسایی و بر اساس آن چارچوب سناریوها طراحی شد.